Zo ik heb zo'n beetje alles gelezen nu en wil graag mijn ding ook nog zeggen.
1. De stichting richt zich op de in de huiskamer gehouden papegaai-achtigen
2. De stichting richt zich op het geven van goede voorlichting
3. De stichting richt zich op eventuele herplaatsing van vogels, maar niet voordat punt twee heeft plaatsgevonden.
4. De stichting werkt samen met een vogelarts die ook nog gedragsdeskundige voor vogels is (en hiervoor ook de nodige erkenning in Amerika heeft gekregen)
5. Ja ik ben postitief over de stichting en hetgeen ze nastreeft.
Daarnaast wil ik gewoon nog wat andere dingen kwijt:
- vogels horen buiten in de vrije natuur te zijn
- als ze dat dan om wat voor reden dan ook niet zijn vind ik dat heel spijtig
- vogels in de natuur kennen inderdaad ook een soort rangorde. De meest onzekere (bang voor roofvogels) zitten het hoogst om de troepen te waarschuwen als er gevaar dreigt. De minst sterke vogels krijgen ook het minste eten binnen.
- wat is er nou met de huiskamer vogel aan de hand? Men heeft het in huis, men zorgt ervoor en daarmee lijkt het dier "erbij te horen". De papegaaiachtigen zijn intelligent. Daardoor zijn ze in staat om o.a. ondeugend en vervelend te kunnen zijn. Hiervoor krijgen ze dan 'straf' verbaal of soms ook nonverbaal. Dit werkt soms wel en soms niet. Als 'de straf' niet werkt kunnen er probleemsituaties zich voordoen.
Bij probleemsituaties in gezinnen zien we uithuisplaatsingen-waarbij ook een 'nieuw gezin' uitgebreidt gescreend wordt trouwens-, scheidingen maar gelukkig ook steeds meer raadpleging van een arts of psycholoog. Zo'n psycholoog doet eigenlijk alleen bijdragen aan het aanleren van een andere benadering van de situatie zodat het beter hanteerbaar wordt voor alle betrokkenen.
Terug naar de vogels, waarbij de 'straf' niet werkt. Ook daar is een uithuisplaatsing/scheiding van het gezin vaak de meest gekozen optie. Of dit altijd de beste oplossing is.....??? dat konden we hiervoor al lezen (een paar topics terug)
Gelukkig zijn er organisaties en mensen die zich ook kunnen bezighouden met het gedrag (omdat men daarvoor een studie/cursus heeft gevolgd)
Hierdoor kan uithuisplaatsing wellicht worden voorkomen. Wat de deskundige doet is eigenlijk hetzelfde alsdat de psycholoog doet, iedereen leert een andere aanpak die tot een ander effect leidt. Of men instaat is deze adviezen uit te voeren heeft te maken met luisteren, willen leren en het vermogen om te leren, inzicht enzovoort. Gebleken is dat in vrijwel alle gevallen er een verbetering optreedt in de relatie tussen mens en vogel/dier. (er zijn extreme gevallen waarbij vogels toch heel erg getraumatiseerd zijn waarbij het niet lukt helaas).
Verbetering geeft vertrouwen en zekerheid en meer harmonie.
Wieken of kortwieken draagt wezenlijk bij aan het doorbreken van de situatie. Het is geen mismaking omdat de penveren immers altijd weer kunnen aangroeien. Wel maakt het dat de vogel meer gericht raakt op het 'baasje'. En het baasje leert hoe hij het beter anders kan doen.
(bij ouder-kind therpie wordt ook vaak gebruik gemaakt van een andere omgeving, andere situaties en duidelijk andere omgangsvormen.....en tuurlijk knippen we bij het kind niet de beentjes of de armpjes
Tot slot....de stichting is een van de organisaties die zich met het welzijn van de huiskamer vogels bezig houdt. Natuurlijk zijn er voor en tegenstanders maar dat is toch vaak ook gelegen aan het feit dat men andere belangen heeft of wellicht zelf van nature zo'n goed inzicht heeft in vogels dat er zich nog nooit problemen hebben voorgedaan.
Maar voor de 'probleem gevallen' is dit een goed initiatief. Ook voor de altijd in de kooi zittende gaaiachtigen is de voorlichting noodzaak, want vogels moeten wel naar buiten enzo. En het is goed dat er artsen en deskundigen/therapeuten zijn waar de stichting gebruik van maakt omdat soms gedragsproblemen ook samenhangen met lichamelijke mankementen bij de vogels.