Als men geen brood heeft, dan eet men toch cake?
Misschien slecht voor te stellen maar voor veel dierenliefhebbers is de gang naar de dierenarts simpelweg te duur. Dan, eenmaal ontdekt dat het zonder dierenarts even zo goed gaat, is er geen reden meer om de (martel)gang naar onze 'expert' te maken en knappen we het zelf op.
De beschimmelde goudvis, bol zittende kanarie, verlamde hamster, zwalkende fret, cavia aan de diarree, vermagerde konijn, noem maar op eigenlijk kun je zelf ook helpen.
Ooit een filmpje gezien van jagers die een jachthond afmaakten met een pistoolschot in de nek. Wat een ophef hierover zeg. Natuurlijk hebben jagers minder moeite met afmaken dan de gemiddelde hypocyte kip-etende vogelliefhebber maar ook zij zullen verdriet voelen bij een dergelijke daad.
Maar of ze er van genieten of om moeten huilen maakt niet uit voor het dier, in dit geval een jachthond die niet meer met de meute mee kan.
Afgeschreven of niet, als het leven niks meer te bieden heeft voor een dergelijke hond dan is een snel einde het beste. Om als oude hond ergens in een huiskamer de bevelen van een baasje op te moeten volgen of anders de meute iedere keer op jacht te moeten zien gaan en niet mee te mogen is ook niet leuk voor het dier. De dood komt toch, na een gelukkig leven van pakweg tien jaar maken twee of drie sukkelige jaartjes extra weinig meer uit. Tijd om het stokje door te geven. Afgelopen dus, pang of spuit maakt niet uit. Zijn leven was goed geweest en de lijdensweg aan het eind kort.
Mensen die niet akkoord kunnen gaan met de onvermijdelijke dood willen dit moment zo lang mogelijk uitstellen en gaan het gevecht aan om het leven zo lang mogelijk te rekken maar dat dient geen enkel doel. Althans niet voor het dier.
Misschien, Capri, dat ik hiermee antwoord gegeven heb op jou vraag: waarom?
Hannie, ik heb een vraag aan jou.
je vindt :
Vriezer - Dennis
Ether in een zakje - Fokke
Luchtdichte pot - Gert
Beter dan tegen de grond gooien of de kogel.
Nu kan ik me voorstellen dat je als vrouw en niet verder werpende dan vijf of tien meter onvoldoende hard kan gooien maar als man die tussen de vijftig en honderd meter ver kan gooien met een steen valt de grond niet te missen en de kracht is in alle gevallen ruim voldoende. Bij twijffel zet je je voet er nog even op en dan ben je zeker van de dood maar dat is bij mij nog nooit nodig geweest.
De gooi-methode is bij mij 100% trefzeker dus en supersnel. Net als de luchtbuks methode want ook daar ben ik honderd procent trefzeker omdat ik de buks tegen het gaas aan zet en van 30-40 cm afstand schiet. Als je bedenkt dat ik op vijf meter met gemak een dubbeltje raak is het risico op missers nihil. Natuurlijk moet je niet verblind zijn door tranen en uit angst niet durven te kijken op het moment dat je de trekker overhaalt want dan hebben we het over iets totaal anders en ben ik het met je eens dat dat niet goed is.
Maar invriezen lijkt me echt een martelgang, dat zakje met ether zal ook een paar zeer onprettige secondes opleveren en de luchtdichtte pot methode, verstikken dus, is ook niet echt dier-vriendelijk volgens mij omdat het happen naar lucht waar geen zuurstof in zit geen pretje is.
Waarom vind jij deze methodes te prefereren eigenlijk dan?
Dat je het barbaars vindt wist ik al maar wat is er nu precies barbaars aan een snelle dood zoals ik hem bezorg?