Lijkt er wel op, (alles groter en mooier) als ik het terug lees.
Maar dat is niet wat ik ermee bedoel.
Het mannetje moet toch nog steeds bij het vrouwtje komen om dit resultaat te bekomen.
En dat is toch qua tijd een aardig tijdje voor er een broedmachine aan te pas komt.
Hier doel ik op, de kennis om ze zover te krijgen is toch waar iedere kweker naar opzoek is, vooral de zeldzamere soorten.
Ik voel een tweestrijd in mezelf, als het over koppels gewijs houden, of los als huiskamervogel gaat.
Heb beide ondervonden/ervaren.
Eerst de huiskamerara's.
Had het nooit willen missen, en ook de ara's zelf niet.
Zal het ook nooit anders doen, maar dat heeft als reden dat ik met mijn vogels in volle vertrouwen om wil kunnen gaan.
Gewoon op elk moment van de dag naar hun toe kunnen gaan en echt contact hebben, lichamelijk/geestelijk, gewoon een band van wederzijds vertrouwen, en geloof me, het is alsof je in het paradijs bent, ara's die best druk met elkaar bezig zijn en toch ook jouw erbij betrekken.
Ja dan voel ik me als een kind in een mega snoepwinkel.
Koppels/solitair.
Solitair houden van een papegaai/ara en natuurlijk meerdere soorten, maar ik hou het bij wat we weten en hebben.
De verzorger zal echt zijn stinkende best moeten doen om een dergelijke vogel vrolijk en gelukkig te houden, vanzelf sprekend hoort daar gezondheid ook bij, maar het een houd verband met het ander.
Zeker de vogel gaat de verzorger als zijnde zijn partner zien, raakt heel gehecht aan die persoon, zal ook gedrag vertonen dat je ziet bij koppels onderling, voeder bewegingen/schoonmaken van onvolkomenheden op je arm, zoals kleine korstjes als je een wondje hebt gehad, of met de snavel door je haren.
Gewoon wat voorbeeldjes uit eigen ervaring.
Deze band kan zo hecht zijn, dat het minste geringste wat daar in veranderd, problemen kan veroorzaken.
Inzicht in de solitair gehouden vogel is en moet van veel hoger niveau zijn dan bij hun soortgenoten die per koppel of in kolonie gehouden worden.
Je moet jezelf dwingen om je liefste vogel van de wereld te leren lezen, dit bereik je met heel veel bezig zijn en goed observeren van de vogel in kwestie.
En vele doen dat gelukkig ook, met of zonder hulp van de kweker waar ze eens hun eerste stap over de vloer zetten.
Verantwoording.
Zeker is die heel groot voor diegene die zich geheel of gedeeltelijk met het fenomeen huiskamervogel bezig houd.
Blijf contact houden, stuur bij waar het dreigt mis te gaan, geef eerlijke voorlichting en NAZORG.
Weet je dat het verschrikkelijk leuk is om regelmatig een nakweek, al is het van jaren terug, los op de schouder het erf op te zien komen.
Met beide een twinkeling in hun ogen van trots, die twinkeling is nog niet de helft, van wat je zelf voelt op zo'n moment.
Doe mijn best maar het lukt mij niet om een onderscheid voor mezelf te bewerkstellingen.
Sorry maar hou van allebei koppel/solitair even veel.
Ben ook maar mens, mis mijn maatje nog elke minuut van de dag,
en alhoewel hij heel gelukkig is, de begroeting liegt er niet om als we elkaar zien).
Foto's heb ik planty geplaatst over huiskamervogels.
Laat ik dan ook maar de andere kant van het verhaal laten zien, MIJN TWEESTRIJD.
http://media.putfile.com/The-best63
Peter.