Afscheid nemen, zal moeilijk zijn, maar ook vooral voor Jacqueline.
Zij is het die haar hele hart en ziel erin legt.
Alle baby's die naar binnen komen voor de handopfok, is haar terrein, alles wat met de kweekkoppels te maken heeft is mijn taak.
Samen voeren we wel alle vogels, maar de rest van de werkzaamheden is voor mij.
Dat we ernaar uitkijken dat Yentl in de kinderbox gaat, heeft te maken met het feit dat je dan veel meer met hem kunt gaan doen, nu is het hoofdzakelijk nog eten en slapen, met soms wat ogenblikken van spelen, het liefst is zij bij je, om in slaap te vallen op je borst, op het ritme van je hart, je kan heel goed merken dat zij daar naar luistert.
Is niet zo verwonderlijk, dit geluid is het eerste wat ze horen bij de moeder, dan zitten ze nog in het ei.
Maar zoals het ernaar uitziet, word dit minimaal een tweede Kanjer, ( gaat het trouwens prima mee, ook met Scooter, slapen schouder aan schouder.)
We doen dit echt voor Lennart, gun die man het allerbeste, vandaar dat we de zorg op ons genomen hebben om er een Kanjer van een Ara van te maken.
Afscheid nemen, zal nooit voor lang zijn, Lennart zal toch regelmatig met Yentl op bezoek komen.
Zonder meer, hebben de ouders ook een flinke duit in het zakje gedaan qua karakter, en natuurlijk de kweker ook een beetje.
Peter.