Klein verslagje hoe wij aan dit koppel zijn gekomen en hun vorderingen.
Wat is je motivatie/drive, of beter gezegd wanneer word het schakelaartje omgezet, om een koppel handopfok/huiskamervogels op te nemen in je bestand.
Voor ons was dat met dit koppel ara's, daar er dreigde dat ze, a'in de handel terecht zouden komen en hoogstwaarschijnlijk gescheiden verder verkocht zouden zijn, b'het niet uitgesloten was dat N.O.P aardig dichtbij was voor deze vogels.
c'ook het gevoel( medelijden/toch zonde voor ze ) wat we kregen bij dit koppel heeft er zeker toe bijgedragen dat we besloten hebben om ze op te nemen, hebben er een aardig bedragje voor neer geteld hoor, want zodra je gaat uitleggen wat je planning is voor deze vogels welke toekomst je voor ogen hebt met ze, dan zien mensen toch goudenrandjes om hun vogels verschijnen. maar ondanks dat stond ons besluit toch al wel vast,ze zouden hoe dan ook met ons mee gaan.
Het aanbod, van we hebben nog volop voer voor ze in voorraad, hebben we toch maar afgeslagen toen we te zien kregen wat dat voor produkt was, voer wat in de vroege import jaren gebruikelijk was om te geven, is niet meer van deze tijd.
Wel schiet de gedachte gelijk door je hoofd, nou Peerke dat gaat nog aardig wat moeite kosten jonge, om deze vogels op het punt te krijgen dat ze lichamelijk zover in conditie zijn om maar te kunnen gaan denken aan eventuele nakweek.
Hele poos deze vogels apart gehouden, laten onderzoeken op alle voorkomende traceerbare virussen, en na zo'n 4 maanden een ruimte vrij gemaakt waar ze naar hartelust kunnen ravotten en spelen/slopen, gaande weg zie je dat zowel het voedings patroon veranderd wat betreft opnamen van het geboden voer, en ook de lichamelijk gesteldheid ging met sprongen vooruit.
Het handtam zijn zie heel lanzaam ook weg ebben en de toenadering tot elkaar zie je met de dag verstevigen, wat er op duid dat koppelvorming zoals je wilt zien bij aankomende kweekparen een begin heeft gemaakt.
Na een periode van zo'n 7/8 maanden deze vogels alles te hebben gegeven wat ze daadwerkelijk nodig hebben, zagen we de man voeder bewegingen gaan maken naar de pop, en zij was daar wel van gecharmeerd, ze ontving ladingen met voor verteert voer.
Dan bemerk je dat ze ongedurig worden, dus tijd voor hun eigen huisje ( broedblok ) dat werd heel goed onderworpen aan een snavelonderzoek, of het wel orkaanproof was of zoiets, en na het nodige verbouwen van het blok door beide, hebben ze het stempel goedgekeurd eraan gegeven.
Nou en dan gaan dingen hun eigen weg, invloed op datgene wat komen gaat is niet meer in jouw handen als kweker, hier zal de natuur zijn werk moeten doen, je kan alleen maar hopen dat je niets maar dan ook niets aan het toeval overgelaten hebt, en alle zaken die nodig zijn om datgene te bereiken wat de vogels ook willen bereiken, (al dan niet door toedoen van de mens/kweker) hebt toegevoegd.
Vorig jaar was het eerste legsel onbevrucht twee eitjes.
Het tweede legsel twee eitjes bevrucht.
Nu 7 maanden later op drie eitjes en afwachten wat het brengen zal.
Waarom toch nog die twijfel, er is in mijn ogen pas spraken van een echt kweekkoppel nadat ze meerdere keren laten zien hebben dat ze nakweek geven, toeval treffers maakt nog geen kweekkoppel.
Het gevoel van dankbaarheid krijgen we elke dag van deze ara's, en ook dat maakt het zo fijn om met dit soort vogels bezig te zijn.
We kunnen er intens van genieten als de man zijn macho gedrag ten toon spreid en zo lief/goed voor ZIJN popje zorgt, dat ze het vertrouwen hebben en behouden staat voor het leven,(was al na de eerste minuut dat we ze zagen).
Softie, nou dan is dat maar zo, neemt niet weg dat de liefde voor papegaaien en ara's wel heel diep geworteld zit.
Jacqueline en ik stellen geen eisen aan onze kweekkoppels, wat we wel doen is alles geven om het een en ander te laten slagen als ze dat willen.
Niets moet alles mag, (behalve het huis slopen).
Met regelmaat zien we advertentie's verschijnen van ara's papegaaien die van hand tot hand gaan, heb ik een woord voor, wisselaars noem ik dit soort houders, ara's die voor een inkomen hebben gezorgd op proffesionele basis, om eender welke reden aan de kant zijn gezet/gedropt/gedumpt, zie je na enkele weken weer te koop aangeboden worden, tot er nog maar een instantie in aanmerking komt die deze sukkelaars wil opnemen N.O.P.
Dat maakt zo'n gevoel van boosheid los, waar ben je aan begonnen, wat doe je deze vogels aan, waar heeft deze vogel het aan verdient om zo behandeld te worden, het enigste wat hij/zij heeft gegeven is onvoorwaardelijke liefde/vertrouwen, dat heb je als MENS naast je neergelegd te schande gemaakt.
Voor sommige is alle hulp te laat, die zijn te ver weg om terug gehaald te worden, naar het vogel zijn.
Hard maar waar, daar is met de beste wil van de wereld niets aan te doen, gelukkig zijn het er maar weinig in vergelijking met de aantallen die er in de huiskamers zitten die dit lot beschoren zijn, maar elke vogel die dit overkomt is er een teveel.
Stoppen met handopfok zou je zeggen, dan sluit je alles uit, nee dat denk ik dus niet.
De tijd dat wildvang als tam werd verkocht ligt gelukkig al ver achter ons, alhoewel het nog wel voorkomt sporadisch.
Daar zijn zoveel schrijnende gevallen van bekend dat opsommen of voorbeelden overbodig zijn.
Dat de opkomst van handopfok er toe bijgedragen heeft dat de zogenaamde tamme wildvang naar de achtergrond is gedrongen, dat je eigenlijk mag spreken van een beschermende factor naar deze al zo geplaagde groep WILDVANG.
Voorlichting voor en na de aankoop van een tamme vogel/handopfok moet gewoon, tast af wat de intentie's/verwachtingen zijn van de koper, geef inzicht in het gedrag van dit soort vogels, verzwijg niets, iedere vogelsoort heeft ook zijn mindere kantjes, vermeld dat, geef ze stof tot nadenken, het gevoel van ja maar dan blijf ik er misschien wel mee zitten, weegt niet op tegen het gevoel van, he weer gelukt om een warm en welkom plekje te vinden voor mijn nakweek, vele emails zijn het gevolg, van je selectief plaatsen, foto's warme woorden en noem maar op.
Wil met deze pleidooi geen lans breken om maar volop handopfok te gaan kweken, wil wel op de baricade staan voor de groep vogels die het niet zo goed getroffen hebben, en aantonen dat ook zij het recht hebben op een warm welkom plekje in welke vorm dan ook, na te zijn afgewezen door houders.
Ik heb geen idee hoe andere soorten reageren, ben alleen maar met papegaaien en ara's bezig, zij tonen aan dat ze zeer flexibel zijn, en dat alle hoop niet verloren hoeft te zijn als ze het een en ander hebben meegemaakt.
Peter.
2005-03-13
-
00:34:09 
