Zwakke vogel kiest zwakke partner
Nu.nl
Uitgegeven: 8 oktober 2009 10:34

MONTPELLIER - Zwakkere vogelvrouwtjes hebben het liefst een zwakke partner. Dit blijkt uit wetenschappelijk onderzoek bij zebravinken.

Biologen die de evolutie bestuderen, hadden altijd aangenomen dat alle vrouwtjes voor de beste mannetjes zouden gaan. Maar zwakkere vogels luisterden het liefst naar gezang van eveneens zwakke mannetjes, meldt de BBC donderdag.

De onderzoekleidster, Marie-Jeanne Holveck van het Franse centrum voor functionele en evolutionaire ecologie in Montpellier, legde uit dat zwakke en sterke vogels op veel gebieden van elkaar verschillen.

Kooi

Dat geldt onder meer voor het metabolisme (stofwisseling), de aantrekkelijkheid en de levensduur. Wetenschappers kweekten vogels van verschillende kwaliteiten door de omvang van de kooi aan te passen.

De vrouwtjes konden met hun snavel twee knoppen indrukken en hoorden dan het gezang van een zwak of juist sterk mannetje. De zwakkere vrouwtjes kozen steevast voor het gefluit van hun kwalitatieve evenknie.

Zit een mooie en interessante conclusie in "Wetenschappers kweekten vogels van verschillende kwaliteiten door de omvang van de kooi aan te passen"

Dit licht misschien een tip van een mysterieuze sluier:

'zwakke poppen' bekleden een rang. Ik laat in het midden hoe ze dat kunnen 'weten'. Als die stelling betekenis heeft, dan ligt het voor de hand dat deze poppen een man gaan zoeken in hun 'rang' want een man die in een hogere rang staat, gaat op zijn beurt een pop zoeken binnen zijn rang.

Wat de rangorde bepaalt...temperament, leeftijd, ervaring, gezondheid ? Ik zou het niet weten.

Ik heb wel vaak gemerkt in de gemeenschapsvolière dat er niet alleen een rangorde bestaat tussen de soorten vogels, maar ook tussen koppels van één en dezelfde soort. Het ene koppel bekleedt niet dezelfde rang als het andere koppel. Soms heb je een 'ster'koppel: animo, de beste nestkasten, dominant, vlotte kweek. In hun schaduw zijn er andere koppels die duidelijk een ondergeschikt leven leiden. (in dit geval spreek ik over binsen).
Ook heb ik gemerkt dat een rangorde en een alliantie twee verschillende dingen zijn.
Voorbeeld : twee Japanse meeuwenmannen die een alliantie vormen; ze zijn een koppel. Eén van de mannen heeft een verminkte voet.
Ik nam deze weg en plaatste een pop meeuw bij de intacte man. Je zou nu denken dat die man daar blij mee was. Helemaal niet. De pop was binnen de drie dagen dood en vertoonde hoofdletsels.
Het koppel mannen zit terug samen.
Voorzichtig trek ik de conclusie dat wanneer eenmaal een bepaalde alliantie gesloten is, ook al wordt de rang er van als 'lager' benoemd, de alliantie sterker is dan de drang om hoger in rang te klimmen en een 'alfakoppel' te vormen.

Voorlopig zit ik op het spoor dat binnen één soort vogels er een hiërachie bestaat waarbij de 'ster' vogels koppels vormen en waarbij de andere vogels om ongekende redenen geen problemen hebben om ook koppels te vormen maar een ondergeschikte rangorde bekleden.

Neem een volièretoestand : twee poppen en 1 man 'voelen' zich 'rang 1'. Dan is er een probleem. Dat kan een conflict teweeg brengen.
Ik heb een ek 07 pop uit de volière moeten verwijderen omdat ze het alfakoppel stoorde, vooral de paringen verstoorde ze. Ze had geen man 'rang 1', alleen een man met een lichtjes scheve poot.

In de natuur is er meer keuze. In een volière heb je eigenlijk een chronisch wantoestand waar de vogels het beste van proberen te maken. Dat is alvast mijn indruk.

Ik kan die stelling dat 'zwakke' vogels een 'zwakke' partner kiezen, heel goed aannemen.

Christine

iets korter dan boven me
ik ook:P


grts, marc

quote

---

De vrouwtjes konden met hun snavel twee knoppen indrukken en hoorden dan het gezang van een zwak of juist sterk mannetje. De zwakkere vrouwtjes kozen steevast voor het gefluit van hun kwalitatieve evenknie.

---

En nu maar hopen dat "sterk" bij zebravinken het zelfde is als bij mensen en / of dat geluid echt staat voor sterk!!

Heet dat verschijnsel niet presuppositieve wetenschap, Erwin? Daar ben ik ook wel benieuwd naar.

Maar gesteld dat de condities wel juist zijn, dan is de uitkomst niet zo verbazingwekkend. Ook in de mensenwereld komt het vaak voor dat gekozen wordt voor een zwakke partij om op die manier zelf de dominante van de twee te zijn/blijven.
In het bedrijfsleven is dit verschijnsel zelfs een gevaar voor de totale kwaliteit van het personeel: Een zwakke leider kiest vaak voor een nog zwakkere tweede man, om op die manier de dominantste te blijven. De "betere" collega's zien dit aan, trekken hun conclusies en vertrekken naar de concurrent.....

Ik blijf moeite hebben met de "sterkste" of "beste".
In de jaren 60 (meen ik) probeerde men cheeta's te fokken in artis. Ze plaatsen de mooiste(goed in het vel etc) bij elkaar. Geen of slecht resultaat. Toen ging men het sperma bekijken en bleek het van de scharminkeltjes veel beter was dan de eerder gekozen "mooi/beste / sterkste" dieren.
Denk bijv ook aan het onderzoek aan koolmezen bij waar bleek dat dominante vogels op korte termijn wel succes hadden maar op de lange duur niet.
Dus wat is "sterkste, zwakste " etc.

De vraag is dus of de werknemers die naar de concurent gingen op den duur er beter af zijn (relatie met de huidige crisis ??)
Verder is het bij mensen zo dat men vaak klassegelijk huwt.

Dat is wat ik bedoelde, Karel.

Met mensen is het evenzo.
Ik neem als voorbeeld een neutraal tijdstip : begin 20ste eeuw, platteland op een hereboerderij.
De jonge melkmeiden zoeken de beste jongens uit bij de veldarbeiders, de staljongens, de knechten...
De boerendochter trouwt met een boerenzoon.
Niemand hoeft daarom ongelukkig te zijn.

Informele sexuele contacten met nakomelingen tussen de twee of de drie rangen waren schering en inslag maar ze werden niet erkend (op uitzonderingen na). Bij vogels idem.

'Rangorde', 'hiërarchie' intrigeert me enorm. Ik vind dat daar heel weinig aandacht aan besteed wordt. Het waarom van 'hiërarchie' komt weinig aan bod alsof het vanzelfsprekend is.
Ik heb zelf de bedenking gemaakt dat het communisme (gebaseerd op klasseloze maatschappij) ten dode was opgeschreven om de eenvoudige reden dat mensen heel streng gehoorzamen aan hïërarchische regels. Het zit in ons DNA. Mensen zijn niet gelijk maar wel gelijkwaardig. Vogels en dieren ook. Zelfs planten. Planten hebben ook een hiërachie.
Het is een concept waar weinig mensen mee vertrouwd zijn.
Je hebt bij mensen bovendien een officiële hiërachie die niet echt geldig is. In een school waar ik les gaf, was de poetsvrouw de persoon waar ik naar toe ging om iets practisch te regelen ivm met verwarming, ivm prikborden enzovoort.
Zij was de privé-poetsvrouw geweest van de directeur. Beiden kwamen soms uit een lokaaltje tot grote hilariteit van de leerlingen.
Zij wist exact hoeveel sleutels er in de school aanwezig waren om de verwarming in het klaslokaal te manipuleren. Voor de speeltijd gezegd dat ik een prikbord nodig had. Na de speeltijd hing dat prikbord daar. Ik heb vaak gewenst dat zij directrice was.
Niet dus. Rang blijft rang. Heel vreemd.
Bij dieren is dat net hetzelfde.
Of misschien is het beter te zeggen dat wij mensen nog een beetje zijn zoals dieren?

quote

---

Zit een mooie en interessante conclusie in "Wetenschappers kweekten vogels van verschillende kwaliteiten door de omvang van de kooi aan te passen"

---

Dat vind ik ook een opvallende zin. Het is ook precies de reden waarom ik gruwel van veel te kleine kooitjes. 30 x 30 x 30 voor een koppel reuzezebravinken vinden de meeste kwekers volkomen normaal, ik niet. Bij meerdere zebravvinkenkwekers al gezien dat ze zelfs in TT-kooitje kweken.

quote

---

Dus wat is "sterkste, zwakste " etc.

---

Mee eens. Zolang dit soort condities niet objectief zijn geformuleerd, heeft de "uitkomst" van een onderzoek wellicht niet die waarde die er nu aan wordt toegekend. Niettemin blijft de uitkomst een aardig discussiepunt, denk ik.

@Christine
Je verhaal vind ik boeiend en goed te begrijpen en hoewel je op een aantal punten iets te kort door de bocht gaat (communisme?) kan ik me wel vinden in je opmerking over de "natuurlijke" hierarchie. Ik heb dit in de praktijk als volgt mogen ervaren:
Eens kwam ik binnen in een bedrijf met hoogopgeleide (post-hbo+) werknemers, waar een zogenaamde "platte structuur" werd aangehouden. Immers, op een dergelijk niveau mag men verwachten dat ieder zal doen wat moet gebeuren.....toch? Inderdaad ca. 50% doet wat er van hem/haar verwacht mag worden, terwijl zo'n 20% ook hard werkt maar daarbij volledig zijn/haar eigen gang gaat en in feite daardoor weinig productief is (lees: omzet genereert).
Tot mijn verbazing bleek de overige 30% in een soort luiheid te zijn vervallen en er werkelijk de kantjes van af te lopen.
Na het aanbrengen van een simpele twee traps hierarchie kon de 20% beter worden gestuurd en hun talenten konden worden omgezet in productiviteit. Van de 30% kon vrijwel iedereen worden ge(re)motiveerd en zij werkten weer met plezier en voldoening.
Mijn stelling in dit verband: Gebrek aan hierarchie betekent nog geen chaos, maar werkt voor een groot deel contra-productiviteit in de hand als gevolg van eigengereidheid en helaas ook natuurlijke luiheid en gemakzucht.

Doet mij allemaal sterk denken aan hoe het allemaal begonnen is.
Zo was er ooit iemand die ook meende zoiets te kunnen stellen en daar een heel dorp mee gek kreeg.
Een stelling waarvan hij zelf al ten dele besefte dat het grote hiaten bevatte.

Alles valt of staat met de definite van beste!

Om een boerenmeid de beste jongen uit te laten kiezen gaat een beetje ver in mijn ogen om te vergelijken met zebravinken. Juist omdat mensen toch iets anders zoeken in een partner dan een sterk sperma. En daar nog over na kunnen denken ook. Maar dat ter zijde.

Heel veel 'wetenschappers' hebben zich een naam proberen te maken door te denken dat ze het wiel uitgevonden hebben.
Vaak blijkt dan ook het beste idee van Nederland nog lang niet zo goed als de uitvinder zou willen.

Ik denk eigenlijk niet dat ze met "zwak" een lage dominantie-rang bedoelen, maar een slechtere conditie. Dominantie kun je namelijk volgens mij niet veranderen door een kleinere kooi te nemen, conditie daarentegen wel (veel/weinig mogelijkheid om te bewegen).

Ik denk adt dat inderdaad een juistere conclusie zou zijn.
Echter heeft dat natuurlijk al helemaal niks met evolutie te maken omdat conditie natuurlijk neit erfelijk is. evt. Gevolgen van een slechte conditie zullen natuurlijk wel door werken in het nageslacht, maar dat heeft dan volgens mij weer met inprenting e.d. te maken.

Maar daarom is het leuk zo te discussieren omdat we toch allem de naad van de hoed niet kennen.

Peter

Ik denk dat bij "beste" en "sterkste" bij dieren bedoeld wordt welke exemplaren het beste zijn voor het voortbestaan van de soort.
Bijvoorbeeld een slimme vogel die zijn nestjes heel goed verstopt lijkt mij beter voor de soort dan een die dat niet snapt.
Dat de zangkwaliteit alleen bepalend zou zijn, gaat er ook bij mij niet in.

De mens wil maar o zo graag doen of hij alles kan bevatten en "bewijzen". Wanneer stoppen we daar nu eens mee? Er zijn heel veel zaken in de natuur geregeld die ons voorstellingsvermogen ver te boven gaan, laten we daar gewoon ontzag en respect voor hebben.

@hans
KLinkt als managementstokpaardjes'>
Toch niet aan de studie

quote

---

Ik denk adt dat inderdaad een juistere conclusie zou zijn.
Echter heeft dat natuurlijk al helemaal niks met evolutie te maken omdat conditie natuurlijk neit erfelijk is. evt. Gevolgen van een slechte conditie zullen natuurlijk wel door werken in het nageslacht, maar dat heeft dan volgens mij weer met inprenting e.d. te maken.

---

Selectie is natuurlijk de basis van evolutie dus heeft het er wel mee te maken.

[quote]Bijvoorbeeld een slimme vogel die zijn nestjes heel goed verstopt lijkt mij beter voor de soort dan een die dat niet snapt. [quote]

Tenzij de niet slimme grotere legsels krijgt en daardoor beter overleeft of de slimme bouwt zijn nestje in gras en de boeren gaan (eerder) maaien.

Daarom bedoeld ik ook beter en best etc is afhankelijk van de situatie. Heet geloof ik survival of the fittest (meest aangepaste)

quote

---

Klinkt als managementstokpaardjes. Toch niet aan de studie

---

Op mijn leeftijd put je uit ervaring hoewel een mens nooit uitgeleerd raakt natuurlijk.
Ik neem overigens aan dat je de situatie ook wel kent: Een klas is lekker aan het werk en je gaat even weg....grote kans dat de werklust verdwijnt en er een zekere wanorde onstaat. Hoewel de leerlingen dus zelf kiezen voor deze wanorde, ben ik er van overtuigd dat ze (de meesten althans) zich prettiger voelen na een les waarin ze lekker hebben gewerkt dan na een "rommel-uurtje". Blijkbaar draagt jouw gezaghebbende aanwezigheid wezelijk bij aan het geluk van je leerlingen. (vermoedelijk zul je dit sowieso beamen)