Ivm met die zindelijkheid, zou bij wijze van experiment kunnen geprobeerd worden om in de beschikbare ruimte waar het mogelijk is, plekken te creƫren met natuurlijk materiaal, zoals bv bundels eerstejaars wilgentakken die nu momenteel in blad komen. Als je die op verschillende plekken plaatst, zou je kunnen nagaan waar hun voorkeur naar uitgaat. Naar natuurlijk materiaal of naar synthetisch of gefabriceerd materiaal. Mochten ze een duidelijke voorkeur hebben voor het natuurlijk materiaal dan zouden die misschien dan de poepplekken kunnen worden en kan je daar verder op in spelen.
Als ik het woord 'domesticatie' lees, ben ik altijd in de war. Ik versta er onder dat een dier gekweekt is en dit al ettelijke eeuwen, om een nutsvoorziening voor de mens te bieden : de koe (melk en vlees), de hond los of aan de ketting (waken).
Da kat is wel een speciaal geval. Die geeft kopjes om iets te willen en gaat op je liggen niet omdat het dier je leuk vindt maar omwille van de lijfelijke warmte. En uiteindelijk kiest de kat zijn huis en als die iets beters vindt gaat die daar naar toe.
Er is ook nog zoiets als symbiose tussen mens en dier en dat kan heel gevarieerd bestaan.
Het meest extreme geval dat mij nog steeds verwondert is de symbiose in volle natuur tusen een vogel die graag honing eet en de lokale bevolking.
De honingvogel wijst de weg naar een bijennest aan de mens. Die haalt de honing weg maar laat altijd een stukje honing voor de vogel liggen. Zelf kan de vogel de honing niet uit de nest halen.
In die zin zou je ook naar bepaalde vormen van symbiose kunnen streven met vogels en andere dieren zonder dat deze hun natuurlijke eigenheid moeten prijs geven.
Deze 'wilde' dieren hebben absoluut geen behoefte om geaaid of gemanipuleerd te worden. Om ze zover te brengen moeten ze beloond worden.
Als je nu papier aanbiedt aan een vogel, dan gaat die dat papier versnipperen. Maar is dat geen activiteit om de verveling te verbloemen?
In de natuur zou die alleen maar 'versnipperen' om vruchten en bessen te eten.
Ik heb momenteel een Napoleonweverman in een kweekkooi in afwachting dat die in een voliĆØre bij iemand kan. Hij scheurt reepjes van het krantenpapier dat op de bodem ligt om er mee te weven tussen de tralies door.
Dat is het toch niet, wel?
Dus vraag ik me af in hoeverre je van je huiskamer een oerwoud kunt maken?
Gaat het daar uiteindelijk niet om?
Waarom uiteindelijk gaan schaven aan de natuurlijke eigenheid van een dier?
Ik probeer die behoefte van mensen nog steeds te begrijpen.
Christine.