Ik heb in een volière Valkparkieten, Grasparkieten, Kakariki's en Catharinaparkieten.

Het valt me op dat ze een enorme knaaglust hebben, alleen de Catharina's iets minder, maar verder gaan ze flink tekeer! Als ik een tak vol bladeren in de volière zet van ongeveer een metertje lang is deze in een middag kaal, alle blaadjes bijten ze er af. Ze slopen onderhand sneller dan dat die boom groeit! Ik blijf bezig met takken zagen Dan beginnen ze aan de tak zelf te knagen (Ze halen de bast eraf). Ook hangt er een plastic speeltrapje waarvan ze iedere dag de scharnierdopjes uit de gaatjes trekken zodat heel trapje uit elkaar valt. (hier verdenk ik de kakariki's van) Vooral de Valkparkieten zijn dol op plastic spul, plastic bakjes en knaagstokken knagen ze graag kapot.

Ik wilde dit eigenlijk alleen maar even meedelen Knagen jullie vogels ook zo enorm, of verschilt dit per vogel en heb ik gewoon enorme knagers

is de vraag niet of parkieten altijd slopen? of dat ze iets tekort komen wat ze in het sloopmateriaal vinden, afleiding of een bepaald mineraal???
Hier hebben 6 jonge kanaries een conifeer van 1,50 hoog de vernieling ingeholpen, en nimmer zag ik de turquoisine koppel deelnemen aan het afbraakproces. Komen de kanaries wat tekort of zijn de turken te lam om te slopen?
Ben benieuwd hoe bij andere mensen de vogels met de aangeboden 'natuur' omgaan!