3jaar geleden kocht ik een jonge grijze roodstaart baby op leeftijd van 10 weken, ik heb hem nog een korte tijd zelf gevoed, maar hij at vrij snel zelfstandig, het was meer een kleine verwennerij en een paar keer per dag een kort innig moment zodat de band tussen Boke en mij héél innig werd, op 6 maanden begon hij te praten en samen hebben we wat afgelachen in die tijd mijn man en ik met zijn grappige kuren.
Na de rui kreeg hij pluimen die "uitvielen" met een raar puntje aan, nieuwe pluimen braken zo af en allemaal hadden ze van die rare korte dikke schachten met een raar puntje.
Daar ik er niet gerust in was liet ik hem onderzoeken, maar de dierenarts durfde geen uitsluitsel geven en zond me door naar een vogelspecialist.
2dagen later kwam het verdict....PBFD
Ik heb tranen met tuiten gehuild daar in die wachtkamer, ik zat met Boke op mijn schoot, die zat rond te klauteren en te tetteren, zich van geen kwaad bewust.
Thuis had ik zéker een 15 tal tamme vogels binnen zitten, die s'avonds ALLEMAAL los vlogen van 8 tot 10 uur, allemaal krombekken
De DA heeft me haarfijn uitgelegd wat de vooruitzichten waren, wat ik nog kon verwachten en wat er kon gebeuren met al mijn andere vogels (als het al niet te laat was)
Na een uur heb ik met lood in mijn schoenen en dikke behuilde ogen "mijn Boke" een laatste vaarwel kus gegeven en heeft de DA hem laten inslapen, voor de dodelijke spuit zelf (toen sliep hij al) ben ik in de wachtkamer gaan zitten.........
Thuis hebben we alles maar dan ook ALLES van Boke dat kon branden verbrand, alle hokken van de vogels werden een voor een voorzien van nieuwe eetbakken nieuwe stokken en 2 kooien gingen onder de hamer, hebben we nieuwe gekocht, de kooi van Boke heeft mijn man met de voorhamer zo toegetakeld dat iemand die ze op de container zou vinden zéker niet in zijn kop zou krijgen om er een vogel in te steken.
Al mijn vogels zijn getest geworden, en na 6 maanden nog eens....ik heb geluk gehad niemand was besmet, misschien omdat Boke nooit samenspeelde met de anderen, hij beet ernaar en was jaloers, en als de anderen vrij vlogen was zijn kooi altijd afgedekt, hij beet namelijk naar de poten als ze op zijn kooi zaten.
Ik heb toen een vreselijke keuze moeten maken, ik was er weken ziek van en voelde me schuldig dat ik hem zijn jonge leventje heb laten beeindigen, maar ik heb voorbeelden gezien WAT en HOE hij zou evolueren......nee...zo hoefde het ook niet meer, niet voor hem en niet voor mij.
Ik heb mijn ara-jong waar ik dagelijks mee optrek, heb hem opgevoed vanaf zijn eerste levensdag, alles doen we samen, van het opstaan tot we gaan slapen, maar ik weet moest hij PBFD hebben, ik zou geen moment aarzelen, daarvoor hou ik teveel van hem.