Naar aanleiding van Picolet zijn discussie over verdwenen soorten in de avicultuur kwam bij mij de volgende vraag: Kunnen we de bestaande diversiteit in de avicultuur wel behouden en moeten we dat wel proberen? We kunnen er bijvoorbeeld ook voor kieze om minder soorten te houden maar met de kans dat die populaties levensvatbaar zijn.

Dit was voor mij DE reden om niet met de grote handtekeningen actie mee te doen.
Het zou eigenlijke wel moeten om de soorten die er (nog) zijn te behouden in avicultuur.
Dat het niet gaat lukken weten we eigenlijk al zeker.
Het zit niet in de genen van de gemiddelde liefhebber om zich voor 1 of enkele soorten in te zetten.
En als er dan meegekweekt wordt,hebben we ze het liefst zo snel mogelijk verkocht,om iets nieuws te proberen.
De prijs is uiteraard ook belangrijker dan de plaats en het doel met de vogel.

Een ander probleem is de semi legale handel, die uit alle hoeken van de wereld het voorelkaar krijgt om onze honger naar zeldzame soorten te stillen.

Zoals ik al in een andere topic schreef en als voorbeeld gaf de Roodflank lori. Deze soort kent de nominaat charmosyna placentis placentis, en de groenstuit en de pracht Roodflank wat de twee ondersoorten zijn.
Alle drie werden in het verleden met redelijk succes gekweekt, en niet gekruist, of zo weinig mogelijk.

Nu de bestanden door importstop niet meer worden aangevuld en dus kleiner worden zullen de drie wellicht tot een soort binnen de kweek worden samen gevoegd tot Roodflank lori charmosyna placentis.

Dit geldt wellicht voor veel meer soorten vogels.

Dus behoud van soort is dan de nieuwe tendens en de ondersoorten door elkaar te gaan kweken om een zo breed mogelijk kweekbestand te krijgen met bloedlijnen.

Met inteelt verlies je op langere termijn de soort, wellicht niet de manier waarop men vogels wil kweken maar helaas bittere noodzaak.

In Amerika is er bij de kweek van ara's een totaal nieuwe tendens, het kruisen van zowat alle grote soorten en met de meest exotische namen. Deze hybriden worden zelfs meerdere generaties doorgekweekt, natuurlijk ingegeven met een commerciële gedachte, maar de bloedlijnen worden wel voorzien van (ongewenst) vers bloed.

Dus zouden hier de groenvleugels, blauwgele, geelvleugel en de grote soldaten ara door inteelt in de problemen komen zou er een alternatief zijn, ik ben er geen fan van, maar ik geef het maar als voorbeeld wat er zou kunnen gebeuren met vogelbestanden die niet groot zijn en door inteelt in deproblemen kunnen komen.

Groeten Ruud

ik vind dat we alle soorten moeten kunnen blijven houden,als je bv sommige vogels die nu op uitsterven staan al in de avicultuur had.waren die soorten niet uitgestorven

volgens mij zijn er meer soorten in avicultuur "uitgestorven" dan in de natuur.
en wat is de invloed in de natuur omdat wij ze in avicultuur willen behouden?

Kamervoliere, noem eens 1 soort die door prive kwekers in de avicultuur gered is?

Wat is de waarde van het "behouden" in de avicultuur als ze mede hierdoor in gevaar zijn gekomen?

Maar goed: De Spix ara!

Deze kunnen we nog wel bekijken, in 3D, met onze nieuwste OLED televisies.

Maar is de Spix ara wel gered door particulieren? Dat programma is pas van de grond gekomen toen Al-Wabra er achter is gestaan en dat is nog altijd een dierentuin.

@ Daniel
kan je zo niet een soort noemen dan zou ik ff moeten googlen,maar bv met de rotspatkiet(neophema) in australie gaat het niet goed hadden we deze soort 20jaar geleden al in de voliere gehad dan sterft deze soort niet uit.nog een voorbeeld hadden we vroeger de dodo niet allemaal opgegeten maar ook mee waren gaan kweken dan was die er ook nog geweest,je moet er vroeg bij zijn en niet wachten tot het telaat is.het is natuurlijk niet de bedoeling om zoveel wildvang te verhandelen dat de soort in het wild uitsterft.

Kamervoliere bedoel je niet de oranjebuikparkiet? En voorkomen dat soorten uitsterven gaat een stuk verder dan alleen kweken in gevangenschap. We krijgen het nu al niet voor elkaar om bij te houden wat er in Europese voliere gehouden wordt, welke vogels verwant aan elkaar zijn. Helaas zijn wij als private kwekers slecht in samenwerken zeker als het gaat om samenwerken van het beheren van een vogelpopulatie van meer dan 100 vogels. Daarnaast zijn wij kwekers ook niet goed in het lange termijn werk. Hoeveel kwekers willen zich vastleggen om de komende 20 jaar met een soort te werken? En dan heb ik nog niet eens over ziekte beheer. Hoeveel mensen doen aan quarantaine en wie test regelmatig zijn vogels op gekende ziektes?

Helaas maken dat soort zaken ons minder geschikt voor natuurbehoud. En dat hoeft helemaal niet erg te zijn, want wij kunnen op andere vlakken onze bijdrage leveren. In Australie hebben enkele vogelbonden een tentoonstelling georganiseerd waar ze inheemse bedreigde diersoorten laten zien en bezoekers voorlichten over deze soorten. Dat is een perfecte bijdrage aan natuurbeheer. Of wat als vogelbonden besluiten om de contributie met 1 euro te verhogen en dat die 1 euro wordt gedoneerd aan een project met een bedreigde soort. Dat zijn zaken die we wel kunnen doen.

@ Evian en met een augmented reality brilletje kan je ze nog in je eigen kooi zien zitten ook!

Om al die soorten te behouden dat gaat niet lukken.
Dan zal zoals Daniel zegt de kwekers samen moeten werken.
En dan eens een keer niet over de eurotjes te praten, maar over het soort behoud.
Bij de lories is het al een drama om aan bepaalde soorten nog te komen zoals

Geelgroene
Meyers
Johnstone
Mitchel

En dan nog de kennis wat velen toch missen over de ondersoorten ervan.
Van de lory lory is het al moeilijk om aan zuivere te komen omdat er veel met de erythotorax is gemixt en het lijkt steeds erger te worden.

En dan hebben we het nog over soorten die een (
laat ik het oneerbiedig zeggen ) lange houdbaarheids datum hebben.
Ik heb sterk het gevoel dat er van de meeste soorten kromsnavels niet meer de aantallen aanwezig zijn in vergelijking met de aantal importvogels uit die tijd.
Ondanks de kweek resultaten in de verstreken periode daarna.
Bij de tropen/vruchten en insecteneters is het allemaal nog veel beroerder.

En de bloedlijnen die nauw verwant zijn, veelal maakt men koppels onverwant op basis van verschillende ringnummers en letters.

Zeker bij de zeldzamere soorten zijn het vaak nauw verwante vogels, bijna niemand voert een administratie waarin de stamboom van de vogels wordt bijgehouden.

Hoeveel generaties kan men met inteelt kweken?

Groeten Ruud

Er zijn nogal wat natuurlijke processen, specifiek gericht op het voorkomen van inteelt, c.q. het garanderen van genetische diversiteit.

Je zou denken dat die processen niet geheel zinloos zijn.

In het kader van de maatschappelijke discussie omtrent het houden van exotische dieren kan het zeker geen kwaad om over dit soort zaken eens van gedachten te wisselen.
Wat mij betreft kunnen we vaststellen dat het beslist discutabel is dat iedereen zondermeer alle mogelijke soorten zou moeten kunnen houden.
Hierbij is het wel zaak dat we ‘iedereen’ eerst even in een paar categorieën moeten verdelen.
Om te beginnen dienen we onderscheid te maken tussen beroepsmatige en particuliere houderij en in mijn optiek mag aan de beroepsmatige houderij zondermeer bepaalde (hoge) eisen worden gesteld, waarbij opgemerkt dat van beroepsmatige houders ook een zeker kennis niveau mag worden verwacht.
Voor wat betreft de particuliere houderij liggen de zaken veel meer gecompliceerd en dat heeft vooral ook te maken met de verschillende manieren waarop en redenen waarom men dieren kan houden. Naar het zich laat aanzien zal voor particulieren eveneens een verdeling gaan plaatsvinden tussen personen met een ruime (aantoonbare) ervaring of specialisatie, beginnende houders en de ‘recreatieve’ (huiskamer) houders.
Aan alle categorieën zijn in bijbehorende gradaties bepaalde houderschapseisen te stellen, waaraan is en wordt gewerkt. Dit lijkt mij op zich – en mits enige mate van realiteitszin in acht wordt genomen- geen onoverkomelijke zaak.
Blijft nog steeds de grote vraag wie dan welke soorten wel zou mogen houden en vooral ook welke soorten niet! Deze materie is uitermate lastig gebleken om te vangen in regelgeving, hetgeen af te lezen uit het feit dat beleidsmakers hier al ruim 20 jaar mee bezig zijn en terwijl een en ander tot op heden nog steeds weinig eenduidige beoordelingscriteria (waar vervolgens ook enige juridische houdbaarheid aan hangt) heeft opgeleverd.
Los van vorenstaande ben ik van mening dat soorten, die om welke reden dan ook niet of nauwelijks in gevangenschap gedijen simpelweg niet in avicultuur horen.
Soorten in de hoogste beschermingsstatus (b.v Endangered & Critical Endangered) zouden mijns inziens hooguit in professionele-, dan wel gespecialiseerde particuliere collecties thuis horen en niet zondermeer beschikbaar moeten zijn voor een ieder. Misschien wel een fokplicht! (?)
Ook soorten waarvan in de loop der tijd is gebleken dat deze met enige regelmaat vanuit de natuur (dus met wildvang) aangevuld moeten worden om ze in avicultuur te kunnen laten gedijen horen niet zondermeer beschikbaar te zijn voor een ieder.
Soorten die te boek staan als ‘moeilijk’ te fokken horen mijns inziens ook niet in de categorie zondermeer door iedereen te houden, maar desnoods onder voorwaarden wel beschikbaar te zijn voor gespecialiseerde ervaren fokkers.
Soorten die met in achtneming van intrinsieke waarden etc. gewoon goed gedijen en zich met regelmaat ook voortplanten kunnen prima en in voorkomend geval desnoods onder bepaalde voorwaarden door een ieder worden gehouden. Mutatiekweek heeft de afgelopen decennia een enorme ontwikkeling meegemaakt. Prachtig natuurlijk, maar een en ander is niet altijd per definitie in het belang van het dierwelzijn verlopen en in sommige gevallen zelfs aanleiding voor derden om de gehele houderij ter discussie te stellen. De NBvV gaat min of meer de drempel verhogen voor het opnemen van nieuwe mutaties in de vraagprogramma voor tentoonstellingen.
Hybriden en transmutaties dragen op geen enkele wijze bij aan de kwaliteit van bestanden en sluiten – ook op de lange termijn- eventuele herintroductie van betrokken soorten uit betreffende bestanden feitelijk per definitie uit. Bovendien mogen we vaststellen dat er een duidelijk trend gaande is, waarbij hybridisering en transmuteren in toenemende mate ter discussie wordt gesteld.
n.b. de NBvV zal dergelijke fokrichtingen ook merkbaar gaan ontmoedigen.

Wat mij betreft geldt vorenstaande ook voor foklijnen, waarbij ondersoorten onderling werden gekruist. Sommige liefhebbers zijn van mening dat je ondersoorten prima door elkaar kunt fokken, maar hierbij treden wel degelijk (uitermate langdurig traceerbaar zelfs) genetische afwijkingen op, waarmee eveneens eventuele herintroductie wordt uitgesloten.
Als we de stand van zaken ten aanzien van bestanden in avicultuur een beetje objectief trachten te beschouwen dan kunnen we voorzichtig concluderen dat deze bestanden bovengemiddeld ongeschikt zullen blijken voor potentiële doelstellingen als herintroductie, waarmee derhalve een feitelijk prima primair argument om vogels te houden ten gronde is en wordt gericht. Hierbij dient uiteraard nog wel even opgemerkt dat herintroductie natuurlijk ook geen hoofddoelstelling vormt van de vogelhouderij.