Wat is de levensverwachting van mutatiekweek , ten opzichte van de wildkleur?
Aangezien er uiteraard verschillende mutatie's zijn , en dit met de jaren steeds meer toe is genomen , kan ook hier een mutatiekweek net zo oud worden dan een wildkleur?
Hoe is jullie ervaring bij mutatiekweek en de levensverwachting van de wildkleur?

Mutatie's kunnen gerust ouder worden dan wildkleur vogels, ligt eraan hoeveel het dna van de oudervogels verschilt. Ik heb ook het idee dat vogels die gekweekt zijn in een buitenvlucht langer leven dan binnenvogels, dat zijn mijn ervaringen althans.

Helemaal mee eens.

Alles staat of valt met de verzorging en ik heb de indruk dat mutaties beter verzorgd worden doordat die duurder zijn dan de wildkleur

Paul

ben ik het (zoals gewoonlijk) helemaal mee oneens.

het licht er maar net aan wat je onder wildkleur verstaat. een wildkleur kan precies het zelfde zijn als een mutatie alleen zie je deze desbetreffende generatie even geen andere kleuren als de wildkleur maar dat komt bij de jonge weer terug. die vogels worden waarschijnlijk net zo oud als mutaties.

wanneer we het over de echte wilde vogels hebben dus waar nooit een andere kleur in heeft gezeten die worden wel degelijk ouder en zijn sterker.

een mutatie is altijd een verlies bij de vogel.

wel is het zo dat de vogels in het wild niet zo oud worden als de vogels in gevangenschap.

Max, ik zei enkel dat mutatie's even sterk of sterker KUNNEN zijn als wildkleur vogels. Niet alle wilde vogels verschillen evenveel van dna, in sommige grensstreken waar ze minder algemeen zijn zal er minder variatie zitten qua dna en zullen de vogels nagenoeg ook minder sterk zijn.

hoezo overleven mutaties het dan nooit in het wild? en hoezo kun je alleen aan het gedrag van zuivere wilde vogels (grasparkieten, kamhoenders, fazanten enz.) al zien dat het verreweg sterkere en wildere vogels zijn als mutaties?

mutaties maken minder kans, maar sommige mutanten doen het goed, kijk maar naar de bonte kauwen.
Ik heb uit ervaring geleerd dat zuivere wildkleur vogels het niet altijd beter doen dan mutanten.

De kwaliteit er erg afhankelijk van de wildvorm de beste komen uit wildkleur split x wildkleur split.
Hier krijgencwe gewoon sterke mutanten uit.
Maar omdat we graag snel resultaat willen(geld opbrengst)
Kweken we dan mutant x mutant en dan gaat het fout.

Mutaties in het wild overleven wel degelijk. Denk aan de verschillende kopkleuren bij de gouldamadine.Er zijn zelfs mutaties die een eigen (onder)soortnaam hebben gekregen. Denk aan de opalinemutant van de P. molinae en van de gewone rosella. Wetenschappelijk gezien nu fout maar de wetenschappers van toen natuurlijk niet aan te rekenen.

even voor de duidelijkheid dat zijn geen van alleen mutanten, behalve die van de pyrhura maar die komt niet in het wild voor de hypoxanta is een hele andere vogels als die altijd aangeboden wordt.

Max,


De opaline mutant van de Pyrrhura molinea hypoxantha is in 1906 voor het eerst in het wild beschreven door Salvadori. En zo zijn er nog wel een aantal voorbeelden te noemen van mutaties die normaal in het wild waargenomen worden. Zo is de zwarte variant van de stella-lori vermoedelijk een opaline mutatie. En dan hebben we nog de kleurvariaties bij de Dusky-lori.
En ik wil de uitkomst wel eens zien van een vini stephani of vini australis x vini peruviana.
Ten slotte hebben we nog Anadorhynchus zouden die blue en par-blue multiple-alleles zijn van elkaar? En dan is de andere par-blue al verdwenen.

Mutaties gebeuren bij iedere meiose. Soms levert dat het betreffende dier een voordeel op, soms een nadeel. Dus om een conclusie te maken of een mutant sterker/zwakker is dan de wildvorm is een discussie die nooit zal eindigen. Je zal het echt van geval tot geval moeten bekijken. Mutaties zijn een normaal onderdeel van onze voortplantingsstrategie en we vinden in onze kooien nesten vol met mutanten (helaas meestal niet diegene die een nieuw kleurtje opleveren).
Waar je wel op moet letten is dat mutaties willekeurig plaatsvinden en dit niet een gestuurd proces is (iets wat tegenwoordig meer en meer wordt beweerd op tv).

Ik denk dat het ook van de mutatie afhangt of je kunt stellen of een vogel er "beter" of "slechter"van wordt.
Een mutatie hoeft niet altijd een verlies te zijn, behalve kleurmutaties zijn er veel mutaties die voor de mens niet zichtbaar zijn. Zo kan een dier misschien ook wel muteren waardoor hij bijvoorbeeld ineens een bepaald soort voedsel wel kan opnemen of een ander voordeel.

Zo zijn er soorten die 50 jaar geleden als teer werden beschouwd en in gevangenschap alleen in verwarmde kassen konden worden gehouden, terwijl ze nu zomer en winter buiten worden gehouden.
Als je deze soort weer uit de natuur zou vangen, zou kunnen blijken dat die exemplaren nog steeds veel te zwak zijn om in ons klimaat buiten te houden.

@Max De oranjekop gould is dezelfde mutatie die we bij andere soorten de geelsnavel c.q. de oranjesnavelmutatie noemen . Denk bijv. aan geelsnavel zebravinken en geelsnavel blauwfazantjes. De zwartkop is een melanistische mutant.Melanistische mutaties zien we o.a. bij Stella lori's maar ook bij dieren die hoog in de voedselketen staan zoals zwarte panters.
@Daniel De P. molinae hypoxanta als ondersoort zelf is de natuurlijke opalinemutant. Er is geen soort die split kan zijn voor een ondersoort. Ditzelfde zien we bij de Platycercus ignitus. Is ooit als eigen soort beschreven, bleek 'gewoon' de opalinemutatie van de gewone rosella te zijn. Is als soort dus terecht weer verdwenen. Zou met de hypoxantha ook moeten gebeuren.
De veronderstelling dat de blauwe kleur van de Anodorhynchussoorten blauw c.q parbluemutanten zijn is simpel te ontkrachten. De hybride groene ara (bijv. soldatenara) X blauwe ara (bijv. hyacinth ara) zou dan groen/blauwe hybriden op moeten leveren. Niets is minder waar, zulke hybriden zijn reeds gekweekt en blijken een blauwige tussenvorm te geven. Bij de vini's lijkt het me wel een echte blauwmutant.

@BVA118:

Pyrrhura molinae hypoxantha is wel degelijk een valide ondersoort, waarvan er een opaline mutant bestaat. Salvadori beschreef eerst deze opaline mutant als Pyrrhura hypoxantha in 1899, in 1947 werd door Todd Pyrrhura molinae sordida beschreven. In de jaren 90 werd het duidelijk dat Pyrrhura hypoxantha de opaline mutatie van de Pyrrhura molinae sordida was. Aangezien in taxonomie de oudste naam eerst gaat werd deze ondersoort Pyrrhura molinae hypoxantha waarvan er in het wild een groene en een gele morph bestaan, waarbij moet worden opgemerkt dat de gele morph sinds Salvadori niet meer is waargenomen en dit de opaline mutant is.