hallo,
Ik wilde ook eens een stelling plaatsen, om eens over te discusren, en dat is: kwekers van bijzondere/zeldzame ( met uitsterven bedreigde) soorten zouden verplicht een aantal jongen moeten afstaan om in het wild terug te plaatsen en zodoende de soort weer helpen er bovenop te krijgen.

het zou uiteraard logisch zijn dat de kweker hier een gepaste vergoeding voor krijgt.

Wordt dat ook niet al gedaan met Botvinken in Belgie?

Vr.groeten
ANTONI

Zitten natuurbeschermings programma's hier wel op te wachten? Het antwoord is simpel bij de meeste zeldzame soorten helemaal niet. Er is in veel van deze organisaties een diep wantrouwen richting de avicultuur.Gedeeltelijk wegens gegronde redenen (laten we eerlijk zijn veel zaken in onze hobby gaan helemaal niet netjes) gedeeltelijk gebaseerd op grote vooroordelen.

Gegronde redenen waarom kweekprogramma's onze zeldzame vogels niet willen hebben:

Hoeveel kwekers weten meer dan 2 of 3 generaties terug wat de voorouders van de vogels van onze vogels zijn. Hoe ga je verwantschap berekenen als je dit niet weet.

Zuiverheid: Een deel van de zeldzame vogels (bijv Agapornis nigrigenis of de kakariki's) zijn allemaal bastaarden. Goede bedoelingen van sommige mensen ten spijt, we hebben geen methodes om de zuivere van de hybrides te scheiden (welk dier ga je als ijkpunt nemen. Dan moet je al naar wildvang gaan en wat als onze in gevangenschap gehouden vogels dan afstammen van een uitgestorven populatie die genetisch net anders was dan de huidige nog bestaande populaties).

Gezondheid: hoeveel kwekers testen hun vogels op ziektes. Hoeveel houden zich echt aan de quarantaine richtlijnen? Daarnaast spelen op tt's wie stopt zijn vogels bij terugkeer weer in quarantaine. etc etc.

Deze 3 redenen zijn al meer als genoeg om als kweekprogramma geen vogels van particulieren te willen. Misschien wel van enkele welke ik vertrouw, maar van al die anderen.... nee dank je.

En dan zijn er nog zeldzame soorten die niet zo zeldzaam zijn: wat moet een kweekprogramma met honderden swiftparkieten, nigrigennissen, kakariki's, rijstvogels per jaar. Die programma's lopen op budgetten van 30.000 - 60.000 per jaar die hebben echt geen plek voor al die extra vogels of tijd voor het voorbereiden van zulke hoeveelheden voor een soft release. En bij een hard release betekent het gewoon dat alles binnen een maand dood is.

Dus ja ik ben voor samenwerking tussen natuurbeschermingsprojecten en private kwekers, maar het verplicht afstaan van een deel van je nakweek zit niemand op te wachten.

ik zou het zelf niet beter kunnen zeggen daniel

Ik kan me wel voorstellen dat een organisatie hulp wil van kwekers, maar dan zal er eerst een langdurige vertrouwensband moeten ontstaan. Ook, dan moet het van 2 kanten komen, bv ruilen van vogels zou dan mogelijk moeten zijn.

Het zou kunnen dat er al samenwerking is zo, al of nationaal.

quote

---

bv ruilen van vogels zou dan mogelijk moeten zijn.

---

doel je dan op een net zo'n zelfde soort ( zeldzame waar je anders heel moeilijk aan kan komen), of dezelfde soort? ( de soort die je dan afstaat?)

Ik bedoel de soort die je zou afstaan, om weer een nieuw onverwant koppel te kunnen samenstellen.

Een mooie gedachte Ton, maar de praktijk is dat dergelijke organisaties en parken wél graag informatie en vogels ontvangen van particulieren, maar nauwelijks bereid zijn informatie te delen, om over vogels maar helemaal te zwijgen.

Er zijn twee redenen voor kweek programma's.
1 Soort beschermen tegen uitsterven.
2 Terug plaatsen in de natuur.
Vooral dat laatste zal steeds moeilijker worden omdat de leefomgeving vernield is mede een van de redenen.
En dan heb ik zo mijn twijfels over programma's die zijn op gezet door de zogenaamde deskundigen want laten we de liefhebbers niet onderschatten, al zullen de drijfveren verschillend zijn.
Om een paar voorbeelden te noemen, cruentata's, dubbele geelkoppen, wijnborst amazone, ara maracana

quote

---

Een mooie gedachte Ton, maar de praktijk is dat dergelijke organisaties en parken wél graag informatie en vogels ontvangen van particulieren, maar nauwelijks bereid zijn informatie te delen, om over vogels maar helemaal te zwijgen.

---

dat is wel en heel trieste zaak/ ontwikkeling, en al zeker niet stimuleren mee te werken met dergelijke parken/organisaties. De liefde komt dus van een kant begrijp ik? Terwijl we allemaal hetzelfde doel belangrijk genoeg vinden toch?

Het is helaas zo dat het feit dat particulieren bepaalde vogels houden plús dat ze daar ook nog met succes mee broeden, is voor een aantal instanties en parken maar moeilijk te verteren.

Helaas is de mening van veel deze instanties inderdaad kortzichtig, maar we moeten ook wel hand in eigen boezem steken. De vogelbonden hebben nog steeds geen standpunt ingenomen tegen illigale vogelvangsten (De laatste keer dat een prominent lid van de vogelbond opgepakt werd wegens betrokkenheid bij vogelsmokkel mocht hierover niet gesproken worden) en bij een van de Belgische bonden werden recent nog artikelen verstuurd over hoe je botvinken moest vangen aan leden die er om vroegen.
Dus we geven ze ook munitie om ons buiten te sluiten. En Hans, ik ken enkele kweekprogramma's en prominente natuurbeschermers die geen enkele moeite hebben om hun kennis te delen. Dit inclusief hun fuck-ups (Hun algemene opvatting is zelfs: Wat is er zo interessant aan hoe goed ons kweekprogramma loopt. Het is veel interessanter om te weten wat we allemaal fout hebben gedaan en hoe we dit opgelost hebben. Daar leer je meer van).

quote

---

Helaas is de mening van veel deze instanties inderdaad kortzichtig, maar we moeten ook wel hand in eigen boezem steken. De vogelbonden hebben nog steeds geen standpunt ingenomen tegen illigale vogelvangsten (De laatste keer dat een prominent lid van de vogelbond opgepakt werd wegens betrokkenheid bij vogelsmokkel mocht hierover niet gesproken worden) en bij een van de Belgische bonden werden recent nog artikelen verstuurd over hoe je botvinken moest vangen aan leden die er om vroegen.
Dus we geven ze ook munitie om ons buiten te sluiten.

---

Dat is wel een heel kwalijke zaak zeg.