Ik ben bijna twee jaar in het bezit van een schat van een kerkuil. Het probleem bij kerkuilen is dat het heel moeilijk is om het geslacht te bepalen. Toch zou ik willen weten welk geslacht hij heeft. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ie een mannetje is, ook wegens zijn paringsgedrag dat hij tegenover mij had in de paringstijd.
Is er iemand hier specialist in kerkuilen ? Ik weet veel vanuit mijn eigen ervaring en over kerkuilen in de natuur, maar misschien heeft er iemand zoveel ervaring dat ie het zo kan zien wat het geslacht is.

misschien moet je hem wel laten seksen

je kan het is aan karel vragen

Je kunt inderdaad bij een paar meestal wel onderscheid zien tussen het wijfje en de man. Over het algemeen is het wijfje groter en heeft grotere klauwen, maar helaas is dat lang niet altijd het geval.
"Zekere" wijfjes blijken na onderzoek vaak toch grote mannen en kleine wijfjes komen ook voor.
Overigens heb ik het "paar"-gedrag wat je beschrijft, al een keer eerder gezien bij een kerkuil en dat bleek inderdaad een man te zijn.

Maar eigenlijk is laten sexen de enige zekere methode. Dat kan tegenwoordig vrij eenvoudig door het opsturen van enkele borstveertjes.
Op http://www.gendika.nl kun je een speciaal zakje en formulier aanvragen.

Hartelijk dank
Moest ik binnen zovele jaren mijn uil willen laten paren weet ik tenminste of ik een nest moet aanbouwen of niet
En toch denk ik dat het een mannetje is Hij heeft toch zo'n koppig mannelijk karakter soms.
Karel, heeft u zelf ervaring met kerkuilen ?

Ik heb er nu een jaar of zes mee gekweekt en vele jongen met de hand opgevoed.
De belangrijkste ervaringen die ik kan delen (soms eigen ervaring, maar vaak door feed-back van mensen die hier een uiltje kochten):

Ieder kerkuil-individu is anders; ze hebben allemaal een eigen karakter. Dat merk je al direct in het nest. De een is brutaal en staat altijd vooraan en is nergens bang voor terwijl de ander terughoudender is en altijd iets schrikachtig blijft bij eerste benadering.
De ene kan een echte allemansvriend zijn terwijl de ander zich hecht aan slechts een persoon en niets van andere moet hebben.
De ene vliegt je overal achterna en heeft totaal geen oog voor zijn omgeving; de ander reageert bijna panisch in een vreemde omgeving en kan in eerste instantie volledig verstarren.
Mij is gebleken dat deze verschillen niets te maken met geslacht of leeftijd, maar gewoon tot het individuele karakter van de uil behoren.
Overigens zijn ze wel allemaal even leuk, op hun eigen manier!

Ook is gebleken dat een vogel die met de hand is opgevoed en een tijdje "tam" heeft geleefd, niet altijd makkelijk aan een andere uil is te koppelen. Soms klikt het gelijk maar vaak gaan er wat vechtpartijen aan vooraf, voordat ze elkaar accepteren.
Vogels die door de ouders zijn opgevoed koppelen eigenlijk altijd direct met de aangeboden partner.
Het is zelfs mogelijk een dergelijk stel na de eerste broedronde om te koppelen, waarna ze met hun nieuwe partner direct weer een nestje voortbrengen. Ook koloniekweek is goed te doen als er genoeg nestkasten zijn.

PS

quote

---

En toch denk ik dat het een mannetje is Hij heeft toch zo'n koppig mannelijk karakter soms.

---

Hier heb ik geen antwoord op. Er staan teveel tegenstrijdigheden in deze opmerking

Dat ze allemaal eigen karaktertje hebben, heb ik al ondervonden.
Mijn uiltje bind zich eigenlijk alleen aan mij en valt andere mensen aan. Hij reageert ook alleen met gepiep als ik sjierp..als mn vader het probeert, draait ie zn kop gewoon om.
Ik krijg er enorm veel vriendschap van. Meestal zit ie door mn haar met zn bek te strijken, aan mn oren te trekken of in mn wenkbrauwen te frullen.
Het is ook een echte speelvogel. Buiten zit ie gewoon met de blaadjes enzo te spelen.
Ongelofelijk hoeveel vriendschap je er van krijgen...moest je hem vandaag gezien hebben toen die tamme ekster op mn kop kwam zitten Normaal is het Brego die op mn kop zit.
Heeft u trouwens enig idee van wat de betekenis van hun geluiden is ? Blazen weet ik. En het tjierpen..doet ie dit eigenlijk zomaar om me te roepen (want het is hier soms een heel orkest-hij en ik tegen elkaar) of wilt ie daar toch nog meer mee zeggen ?

Is altijd fijn om eens met iemand te praten die ervaring heeft met kerkuilen...enige ervaring die ik heb is van hem zelf en enkele maanden een agressieve uil. (had hem als volwassen gekocht-ie was al zovele keren verhuisd dat met hem echt niets te doen viel--heeft zich zelf met zn stomme kop doodgevlogen door iets omver te trekken,dat op hem neergekomen was)

Ook ter info aan andere arenaleden die een uil willen gaan houden:

Je moet altijd blijven uitkijken met een roofvogel of uil. Met name uilen kunnen zeer aanhankelijk en lief zijn, maar vergeet niet dat het een roofdier is en blijft. Als hij een keer uithaalt met zijn poot, terwijl hij op je schouder zit, kan hij zomaar je oog er uit trekken. Kun je je niet voorstellen, maar is niet onmogelijk. ("dat doet ie anders nooit")

Ieder doet het op zijn eigen manier, maar ik adviseer altijd het gebruik van een handschoen om de vogel slechts op de hand te dragen.

Je voorbeeld van de volwassen uil die je had gekocht is bekend. Als je een uil zoekt om als tamme vogel te houden: koop nooit een vogel die wild is of geheel door de ouders is opgevoed. Denk niet "het is me met een parkiet ook gelukt, dus die uil krijg ik ook wel tam", want dat gaat niet lukken. In het beste geval krijg je hem zover dat hij uit de hand eet als hij honger heeft, maar verder zal hij altijd stoicijns blijven. Een tamme uil moet met de hand zijn opgevoed, liefst vanaf dag 12, anders is het een hopeloze zaak en kun je de vogel beter voor de kweek gaan gebruiken.

(Bij roofvogels ligt dat anders en is het afhankelijk van de soort, vaak beter om de vogel pas na 16 of 20 weken bij de ouders weg te halen)

Het tjilpende geluid dat uilen maken heeft alles met communicatie te maken. Hij wil constant weten of zijn soortgenoot (jij dus!) nog in de buurt is. Bij territoriumgedrag is het geluid veel harder en wat meer loeiend.
Ook kunnen uilen soms van ongeduld gaan staan stampen.

Zo zie je, behalve hele sociale dieren, zijn het ook nog erg interessante dieren! Alleen de ontlasting is niet zo fijn voor je vloerbedekking!

Mn vorige uil was ook met de hand groot gebracht, maar dan niet door mij. Hij was gewoon enorm veel verhuisd geweest van baas naar baas.

Handschoen heb ik Brego eigenlijk nooit aangeleert (meestal zit ie op mn schouder of hoofd) en eigenlijk vertrouw ik hem wel volledig op het niet uitkrabben van mn ogen hoor bij andere mensen zou ik het niet vertrouwen...
Brego en ik zijn zowat elk uur van de dag bij elkaar. Slapen doen we appart, maar voor de rest zijn we eigenlijk samen.

Oh jah en de ontlasting...Das enige last die ik eigenlijk hebMaakt plekken en het kan enorm hard stinken.