Ik meen me te herinneren dat treurwilg, in tegenstelling tot bv knotwilg, schadelijke stoffen kan bevatten.
Deze takken geef ik dan ook gevoelsmatig niet aan mijn parkieten of konijnen.
Ik kan echter nergens vinden of het ook echt zo is. Weet iemand hier meer over?

Over gifstoffen kan ik ook niets vinden, wat ik wel ervaren heb is dat mijn degoes ze niet eten. Ze knagen normaal alles binnen een paar dagen kapot, deze bleven liggen.

Ton.

Het wordt inderdaad wel eens gezegd dat hier een stof in moet zitten die ervoor zorgt dat de taken niet stevig zijn en zodoende gaan hangen.

Ik kan hier echter nergens iets van vinden. Ik heb het zelf vanwege de praatjes daarom ook nooit durven uitproberen. Mede omdat er genoeg alternatieven zijn.

PPeter

Hai,

treurwilgen hangen met hun takken in stilstaand water door de bacterien in het water die zich aan de takken zouden hechten zou het niet verstandig zijn,heb ik ook maar van horen zeggen,

mvg Frank

takken die in het water hebben gehangen zou ik zowiezo nooit geven.

het is dus blijkbaar bij meer mensen het geval dat ze er wel iets over gehoord hebben maar dat ze niet weten hoe het precies zit.
dan maar gewoon het gevoel blijven volgen en het niet geven.

bedankt voor jullie reacties.

Hoi,
Ik geef mijn konijnen altijd takken van de treurwilg. Hier zijn ze werkelijk gek op. Ook in boeken wordt dit vaak als lievelingskostje aangeduid. Het lijkt me niet logisch dat het dan giftig is (voor konijnen in ieder geval niet)
Groetjes Carrie

Carrie,

Er zit toch wel een wezenlijk verschil in of iets giftig is voor zoogdieren of voor vogels.

Daarom is het niet altijd te zeggen dat als het voor een konijn kan, het ook voor een vogel kan. Maar dat gaf zelf ook al aan.

PPeter

Ik geef mijn agaporniden regelmatig takken van de treurwilg, ik heb niet het idee dat ze er iets van geleden hebben. Ze vinden het prachtig om de bast helemaal tot vezels te maken. Dus volgens mij geen probleem.

het punt is dat takken van 'de wilg' vaak worden aangeraden.
de treurwilg schijnt echter toch iets anders in elkaar te zitten dat de andere wilgensoorten.

ik geloof ook niet dat ze er acuut dood van zullen vallen maar omdat ik niet weet of het op lange termijn schadelijk is hou ik het bij knot- of gewone wilg, óók voor mijn konijnen.

ik ben gewoon benieuwd of iemand de informatie achter het idee dat treurwilg niet zo goed is heeft.....

Zal de verwarring nog even groter maken......

Hebben we het nu over treurwilg of een kronkelwilg....ook dit zijn twee verschillende soorten.

De wilg als knabbel is de gewone wilg of omgebouwd als knotwilg.
De andere twee zijn mutaties van deze soort, dus zou het heel goed mogelijk zijn dat het sap wat zich onder de bast bevindt ook gemuteerd is en dus geen garantie inhoudt dat deze ook ongevaarlijk zou zijn!

Hier nog wat over de WILG.

Wilg – Salix sp.


De naam ‘Salix’ komt uit het Keltisch en betekent ‘vlakbij water’. Sp. staat voor alle soorten Wilgen.

In de Grieks-Romeinse Oudheid speelden Wilgen een rituele en mythologische rol. Het standbeeld van Artemis Lygodesma werd bijvoorbeeld rechtgehouden door een Wilgenbosje. Precies hierdoor kon het door Artemis’ broers Astrabacus en Alopecus worden teruggevonden. De Treurwilg was gewijd aan Hera/Juno, de Godin van de vrouwen en beschermster van het huwelijk; Hera werd o.a. aangeroepen om hevige menstruatie te stoppen. Tijdens de Thesmoforiën, de Atheense vruchtbaarheidsfeesten ter ere van Demeter en Kore, die uitsluitend voor gehuwde vrouwen werden gegeven, zaten of lagen de vrouwen op allerlei planten die geacht werden de liefdesdrift te onderdrukken, o.a. Wilgenbladeren – en twijgen. Ook bereidde men een drank uit Wilgenkatjes. De Wilg, samen met de Zwarte Populier, was ook de boom van Persephone, de Godin van het Dodenrijk. In de noordelijke landen verving de Wilg voor een deel de Olijfboom. In Rusland en Duitsland gebruikte men op Palmzondag Wilgentakken in plaats van Olijftakken. In het oude China was de Wilg een uitgesproken erotisch symbool. Courtisanes werden er trouwens ‘bloemen’ en ‘Wilgen’ genoemd. De vrouwelijke taille heette er ‘Wilgenboom’, de wenkbrauwen van mooie vrouwen werden vergeleken met wilgenblaadjes, en het schaamhaar met een ‘diepe wilgenschaduw�. De Treurwilg staat in het Westen vaak in verband met de dood, en geldt er wegens zijn neerhangende takken als een symbool van verdriet, en wordt om deze reden veel aangeplant op kerkhoven. Door zijn grote levenskracht werd de Wilg ook een symbool van onsterfelijkheid, de Wilgen voor het heiligdom in Lhasa (Tibet) worden bijvoorbeeld beschouwd als levensbomen. Het is dan ook niet vreemd dat Oosterse wijsgeren graag onder een Wilg zaten te mediteren. In de Oudheid waren de heelmeesters al vol lof over de geneeskrachtige eigenschappen van de Wilg, zonder te melden over welke soort het ging. Zo schreven o.a. Herodotus, Theophrastus en Dioscorides, Wilgensap en – as voor bij buikloop. Bij koorts en hoofdpijn kauwde de oude Egyptenaren op een stukje Wilgenbast. Hippokrates raadde Wilgenbast aan bij reumatische pijnen net als heden ten dage. Plinius de Oudere schreef dat als vrouwen Wilgenzaad innemen als geneesmiddel ze onvruchtbaar werden. De as afkomstig van de verbrande bast van de twijgtoppen, gemengd met water, werd gebruikt om eksterogen en eelt te genezen. In de 16de eeuw was er hernieuwde belangstelling voor de geneeskrachtige werking van de Wilg, onder meer in het kruidenboeken van Matthiolus, die Wilg als een goed slaapmiddel beschouwde en in dat van Dodoens die het tegen tal van kwalen aanbeviel zoals bloedspugen, zenuwpijn, te veel lust, maar ook tegen wratten. Twee eeuwen later is het aftreksel van Wilgenbast in het Westen algemeen bekend als een koortsdrijvend, wondhelend en versterkend middel. Maar ook bij de iKung (Hottentotten) in zuidelijk Afrika wordt Wilg gebruikt als middel tegen reuma. In de Keltische boomkalender wordt de Wilg, ‘Saille’ genoemd en staat hij voor de maand februari. Naast een geneeskrachtige werking is Wilg een belangrijk nutsgewas voor het maken van gebruiksvoorwerpen zoals klompen, manden, meubilair, maar ook cricketbats en hockeysticks.

Magie

Geslacht: Vrouwelijk

Planeet: Maan

Element: Water

Goden/Godinnen: Artemis, Ceres, Hecate, Persephone, Hera, Mercurius, Belili, Belinus

Krachten: Liefde, Liefdesvoorspellingen, Bescherming, Genezen

Rituelen

Grafheuvels in Engeland waren vaak gesitueerd bij moerassen en meren, meestal omringd door Wilgen, waarschijnlijk door de symbolische associatie met de dood.

Gebruik

Wilgenbladeren worden gedragen of gebruikt in mengsels om liefde aan te trekken en het hout wordt gebruikt om toverstaven van te maken voor het gebruik bij Maanmagie. Als je wilt weten of je volgend jaar gaat trouwen, gooi dan op nieuwjaarsdag je schoen in een Wilgenboom, als je schoen blijft hangen trouw je binnen een jaar (je bent dan wel je schoen kwijt). Alle delen van de Wilg beschermen tegen het kwaad en kunnen gedragen worden of in huis worden geplaatst. Klop driemaal op Wilgenhout om het kwaad te weren. De bladeren, bast en het hout worden ook gebruikt in genezende bezweringen. Als je geesten wilt oproepen, meng dan gemalen Wilgenhout met Sandelhout en verbrand dat bij afnemende maan. Heksenbezems worden traditioneel gebonden met een Wilgentwijg.


Peter.

quote

---

te veel lust

---

Dan maar niet aan mijn broedkoppels geven toch......?

Het moet niet gekker worden.

WILG

Salix alba

Wilgen zijn heksenbomen en men verklaart die heksenkrachten als volgt: hun lover is vaal, hun schors is grauw, de wilgenstronken zien er, in de schemering en ‘s nachts, spookachtig uit, zij groeien langs beek en poel, die, vaak op bedrieglijke wijze, ongelukkigen aanlokken en van het leven beroven.

De Koningin der heksen draagt, als scepter, een wilgenroede.

De heksen strijken met rode wilgentwijgen de morgendauw van de planten af, en brengen aldus verderfelijke rijm en vorst teweeg.

Zij wringen knopen in wilgentwijgen en kunnen, door zulke handelswijze, iemand doen sterven.

In een stal, waar gevogelte broedt, mag men geen wilgentwijgen draaien. De uitgekomen jongen zouden kromme nekken krijgen.

Judas heeft zich aan een wilg verhangen, heksen wonen in holle knotwilgen en Christus werd met wilgenroeden gegeseld. Sommigen beweren dat de treurwilg ontstaan is nadat judas zich in de boom verhangen had, de boom treurt nog altijd . Het was oorspronkelijk een gewone wilg.

Het is ook een gewone wilg waarvan men de spookachtige knotwilgen maakt : daarom blijft de wilg zelden gaaf : zijn hout en schors springt open, als hij nog jong is en evenals Judas buik na het verhangen openbarste en zijn darmen en verderfelijke ziel naar buiten werden gestoten, werpt de wilg zijn ingewanden (zijn merg en het grootste deel van zijn hout) uit en wordt hij snel hol. Zijn overgebleven hout glinstert als fosfor, als een hellevonk in de duisternis.



Peter.

hahaha, goeie!
nu weet ik ook weer waar ik een goede heksenbezem van kan maken.

o, en lennart: ik had het over de treurwilg (salix sepulcralis) maar de kronkelwilg (salix babylonica) vertrouw ik ook niet helemaal.
wantrouwig typje......
ik hou het hier bij de salix alba.

Maar ja, alle mooie verhalen ten spijt, weten we nog steeds niet of er verschil is tussen de wilg, knotwilg, kronkelwilg, treurwilg of katjesboom.
Wie o wie helpt ons.