Hallo, ik ben swaas en nieuw hier op dit forum,al geruime tijd ben ik dit forum aan het volgen en er komen goeie en bruikbare tips in waar ik menig les heb uit getrokken.
Nu ik zelf met twijfels zit wil ik graag te rade komen bij jullie.
Ik heb een grijze roodstaart geadopteerd, eerder gezegd ergens uit een donkere vochtige vieze garage gehaald, met de nodige discusiies en geharrewar heeft hij hem tenslotte voor 300 euro gelaten, 6 jaar oud, maar hij zag er in al zijn mizerie zooooo ontzettend nieuwsgierig en optimistisch uit dat ik het niet over mijn hart kreeg om hem daar aan zijn lot over te laten.
Hij was niet geplukt, had geen mankementen en scheen, buitennhet feit dat hij stonk en er vies uitzag, niks te mankeren.
Nu is hij hier toch al een maand of 4 en hij taterd, lacht, danst en vloekt honderd uit, een schat van een vogel, komt in mijn hand ondersteboven liggen geeft kusjes en vooral ....eten.
Tot nu toe verliep alles vlot, een paar weken geleden besloten we om hem boven op zijn kooi te laten zitten aangezien hij niet beet en vriendelijk was, dat bleef ook zo en na een paar mislukte vliegpogingen bleef hij mooi op stok, hok heeft dan ook een hele grote ara kooi van 2 hoog en 1,80 breed dus ruimte zat, speelgoed , touwen, verse knabbelstokken van appel of treurwilg, hij verveeld zich niet maar.....sederd enkele dagen mag ik er niet meer aankomen, hij heeft me tot 2 keer toe serieus gebeten, zonder aanleiding, ik was er tegen aan het praten en wou kopke krowen zoals altijd en hij viel uit en gaf een ferme jaap in mijn wijsvinger, ik heb niks gezegd maar de dag erna stak ik mijn hand naar hem uit om hem te strelen, en hap....terug, toen schrok ik wel, vanaf toen trekt hij zijn ogen in speldekopjes als ik dichterbij kom, alleen als hij UIT de kooi is, ERIN is hij "redelijk" vriendelijk, maar écht vertrouwen doe ik het niet meer. En nu komt mijn vraag, zou ik er een vriendje of vriendinnetje kunnen bijzetten....als hij toch niet meer met mij wil "onderhandelen" mag hij gerust een kooigenoot hebben, liefst een sukkelaar van ergens, maar is het waar dat hij dan NIETS meer zal zeggen, dat hij minder zal praten vind ik niet erg, zijn bebbel staat soms uren niet stil, maar helemaal niks vind ik toch maar triestig dan, en zal hij niet NOG agressiever worden naar mij toe, wat zouden jullie me aanraden?

Ik weet niet, maar misschien is het ook raadzaam om te proberen te achterhalen wat de oorzaak kan zijn dat de vogel nu ineens niet meer zo lief is? Pijn ofzo?

Ik heb twee tamme grijze roodstaarten gehad (de een heb ik nog, de ander is helaas overleden). Eerst apart, later geprobeerd ze samen in een kooi te zetten. Beide praatten en deden dat ook toen ze samen in een kooi zaten. Helaas konden ze niet echt vriend(innet)jes worden. Niet dat ze elkaar afmaakten, maar echt klikken deed het niet.Ik heb ze toen weer uit elkaar gehaald en ook toen bleven beide hun nabootsingskunsten handhaven.

Ik heb in de buitenvoliere een niet-tam broedkoppel grijzen. Ook deze bootsen toch na, ondanks dat ze elkaar hebben. Als ik 's morgens naar de voliere ga,dan hoor ik de man met de stem van de vorige eigenaar roepen: hoehoeeeeeee! En fluiten zoals de vorige eigenaars doet ie ook nog steeds. In de vroege morgen zit de man in de buitenren (de pop verzorgt momenteel drie jongen)en dan hoor ik de fluittonen die hij zichzelf eerder aangeleerd heeft afgewisseld met zijn 'natuurlijke schreeuwtjes'. Ik denk dat je bij de plaatsing van een kameraadje, er van uit kunt gaan, dat er altijd wat van het praatvermogen van je papegaai te horen blijft.

Zelf zou ik wel benieuwd zijn, naar de reden van de plotselinge karakterverandering en die proberen te achterhalen.

Groeten,

Riboet

hallo
grijze roodstaarten staan er om bekend dit soort gedrag te vertonen,niet alle grijzen maar wel de meeste,

ze willen maar een baasje en die zoeken ze zelf uit,en dat hoeft niet echt de baas te zijn die ze vooert

hoi,

je verhaal is voor mij vrij bekend,mijn vogel(een amazone) die heeft dit gedrag ook vertoond. Ik ben toen op aan raden van een vriendin,naar dr hooimijer in meppel gegaan. Hij heeft mij van alles uitglegd en het kwam erop neer dat het in feite gewoon dominantie gedrag was. door een beter omgang,is mijn vogel helemaal bij getrokken,en echt super tam. Het is dus gewoon pure dominantie,oftewel een gedragsstoornis.
bij mij heeft dat bezoek aan hooimijer enorm geholpen nl het veel meer plezier beleven aan je vogel. Mischien is een bezoekje aan hem wel de moeite waard. Nooit geschoten is altijd mis.

ik hoop dat je eruit komt,

mvg pascal.



p.s. Omdat erop deze site meerdere mensen zitten die het niet zo hebben op hooimijer,vraag ik om die discussie niet weer aantesteken,aangezien deze al meerdere keren is langs geweest.Laat mensen zelf bepalen wat wel en niet goed is of helpt.ieder zn voorkeur voor een dierenarts!

Zou het kunnen dat een valpartij de oorzaak zou zijn???Het is ongeveer toen toch begonnen, hij was enorm geschrokken van iets, vloog op knalde tussen mijn orchideeen, ik denk dat ik een gil heb gegeven, (mijn zorgvuldig gekweekte gele orchideeen braken als strootje onder zijn gewicht natuurlijk)omdat hij niet op de hand komt heb ik hem met zijn korte zitstok , met veel moeite, uit mijn bloemen kunnen heffen, waarna hij terug op zijn kooi is gevlogen, de dagen erna is hij wat schuchterder geweest met uitkomen, en schrok precies sneller dan normaal, maar na enkele dagen was hij terug de "oude" en dan enkele dagen later beet hij mij, nochtans IN zijn kooi was hij zo lief dat hij zelfs ging "rijden" op mijn hand als ik hem liet komen, buiten de kooi wil hij van geen handen weten, daar is hij er dan bang van.
Ondertussen laat ik hem met rust maar ben er wel constant mee bezig, geef hem regelmatig een snoepje, of groen blaadje, doe na-aap spelletjes met hem, wat hij dolgrag doet, dat alles lukt, maar 1 vinger laten zien...en hij hapt, maar ik heb geduld hoor, misschien eens uitzien naar een vriendinnetje van een jaar of 6 .
En wat een baasje kiezen betreft....als mijn man nog maar wijst ziet hij er al uit als een voetbal, en toont het wit van zijn ogen, nee vriendjes zijn ze hélemaal niet.

Zoals ik ernaar kijk zijn er twee mogelijkheden die de reden kunnen zijn voor dit gedrag. Ik zal er gelijk bij zeggen dat de tweede reden die ik straks ga noemen volgens mij dé reden is in dit geval.

Reden 1:
De vogel heeft een kooi van 2 meter hoog? Hierdoor zit de vogel normaal gesproken dus hoger dan de eigenaar. Hoe hoger een vogel zit des te hoger zijn of haar rang is in de groep. Het lijkt erop dat de vogel dus een dominatie probleem hebben doordat deze zich de "baas" in huis voelt. Je kan dit probleem verhelpen door de maximale zithoogte te verlagen tot ongeveer maximaal eigen schouder hoogte.

Reden 2:
Het lijkt erop dat je vogel een slecht gevoel heeft overgehouden aan het incident met de "zorgvuldig gekweekte gele orchideeen". (Niet slecht bedoeld!) Zoals je erover schrijft geeft namelijk al aan met hoeveel liefde je bezig bent met de orgideeen. Ik kan mij jouw reactie op het moment dat hij erin vloog dan ook heel goed voorstellen en zie daar gelijk de oorzaak van het probleem in. Voor de vogel ben je door die reactie namelijk iets wat onbetrouwbaar geworden buiten de kooi. Zo van eerst is alles goed maar zo ineens als ik lekker even rondvlieg wordt je boos. Doordat je jou volledig hebt teruggetrokken toen hij de eerste keer een knauw had gegeven heb je hem laten weten dat je hem met rust laat als hij bijt. Dit heb je waarschijnlijk bevestigd toen hij de dag erna weer beet door hem weer een tijd met rust te laten. Nu reageer je zelfs op het "focussen" van de ogen. Dit focussen is werkelijk een signaal voor het bijten. Als ze heel snel de ogen groot en dan weer klein maken achter elkaar dan dreigen ze en zeggen in feite "laat me met rust of ik bijt". Je kan hier doorheen komen door hem juist dan te pakken en de dreiging te negeren. Als je dan toch een knauw krijgt moet je juist doorgaan met je handelingen waardoor hij het signaal krijgt dat bijten niet werkt. Meestal houden ze hier dan ook heel snel mee op.

Ik moet eerlijk zeggen dat dit bijten een beetje hoort bij onze hobby. De vogels hebben niet echt een andere manier om ons melden dat ze iets niet willen dus is bijten al snel de enige uitweg. Trek je een paar keer terug dan weten ze dat we hen met rust laten als ze bijten en gaan ze dit dus juist heel vaak doen. Werkt het niet en blijven we komen dan stoppen ze hiermee en zoeken een andere weg.

Sterkte.
Erwin

Bedankt hoor voor de reactie, het is INDERDAAD zo dat hij IN zijn kooi niet bijt en kalmer is, zodra hij erboven op zit knapt hij, en het ongeval met de orchdeeen en het uitkomen uit zijn kooi is in dezelfde week gebeurd, ik veronderstel dat hij in het begin zich kalmer hield omdat het weer nieuw was, maar eens gewoon voelt hij zich sterker denk ik en wil gerust gelaten worden.
Het is nu wel zo dat ik terug eten krijg IN de kooi dus zal hij niet meer boos zijn denk ik, maar ik heb nog goed "babbelcontact met hem, hij aapt me nog na als ik bepaalde dingen doe, zoals knikken met het hoofd, vleugels spreiden als ik mijn armen open doe, en als ik de vogeltjesdans doe wordt hij knettergek en danst en hipt met zijn vleugels begint mee te fluiten of zingt uit volle borst van Béééééééérrrr lalala,
De héle dag is hij in de weer, en ik ben nu op zoek naar een sukkelaar ergens of een grijze die een mankement heeft en niet gesschikt is voor de kweek, liefst een vrouwtje van een jaat of 6, ik zoek geen gratis vogel hoor, ik wil er best nog wat voor betalen, maar ik heb al zoveel "opvangers" dat het eten voor hen allemaal soms wel eens de pan uitreist.
Ik probeer mijn budget alleen maar zoveel mogelijk te spreiden, momenteel eten ze er met zo'n 40 stuks van, allemaal adoptantjes, maar ik ben gelukkig hoor dat ik hen kan opvangen en verzorgen tot sommige weer "de vrijheid" kunnen kiezen
Groetjes
Swaas